Cinayet

Harikalar diyarında vuruldu umut

Umut düştü bir cephede, harikalar diyarında

Terk-i diyar etmek isterken çıktı son nefes

Son nefes verildi bir umudun ensesinde

Üç kişi gördü cinayeti

Biri tanık, biri sanık; diğeri de makdül

Kadın vardı makdülün ceplerinde

Ve elleri katilinkisinde

Çekip gitmek isterken vuruldu umut

Belki; umuduyla, yaşamak için başka diyarlarda

Başka dünyalardaki bir aşka gebe gitti

Belki! dedi katil

Yine yolumuz düşer birbirimize

Yine tanışırız başka bir hayatta belki de

Belki yine sarılırız birbirimize

Belki sen yine gidersin

Ben belki seni yine katlederim, sevgimle

Harikalar diyarında

Yaz yeniden gelir

Bahar yeniden geçer

Ben yeniden yazarım

Sen yeniden gidersin

Keşke; diye başlar bir dilek

Sonu gelmez, ahı tutmaz, vahı kalmaz

Örümcek ağında bir delik

Cinayet çağında bir umut

Ve terk edilmeye mahkum bir erkek

Katlinden önce son çağrı bu umuda

Başka hayatlara kalkan bir uçak

Çantada bir niyetle huzura

Gırtlağa dayalı bir bıçak

Ey umut, dedi katil. Güle güle git

Gittiğin yerde beni unutma, hatırla

Hatırla sesindeki masumiyeti

Unutma işlenen bu son cinayeti

Kimin için inşaa ettin o diyarı

Kim soktu aklına bu şiarı

Kim öldürdü son umudu

Ve kim umut etti başka bir hayatı

Saat beşi geçti

Karıştırdık akşamı sabahı

Ortak işledik bu günahı

Omuzlarında iki kişinin

Birisi katil, birisi şahit kadın

Birisi harikalar diyarının kutsal kitabı

Tam herşey bitti derken geldi inkar

Ben yapmadım dedi katilin ihbarı

Olan sadece yalancı şahidin iftirası

Olay aslında umudun intiharı

Lakin herşey ortada

Tanı kesin, tanık korkak

Ve şahitler kan-ter içinde

Katil vurdu umudu

Çıplak elleriyle

Harikalar diyarında

Kerahet vaktinden az önce

Saat tam beşte

Harikalar diyarında

Katilin ellerinde kaldı umudun tırnak izleri

Katilin elleri kan

Öldü umut, bitti şiir, çıktı can