Sigmurg

Ben, seni tanımadan önce de serçelerden ziyade

Sigmurg’u severdim dünyamın güzeli

Yanlış anlama;

Anka’nın azamatinden değil, sebebi serçenin cehaleti

Ben umutlarımı kuş kanatlarına bağladım

Seni kuş kanatlarında aradım

O beceriksiz serçeler saçıp savurdu ne varsa

Ziyan ettiler umudu ve aşkı

Ve sen bir Anka ile belirdin diyarın kapılarında

O Anka idi, sen Zümrüd’ü

Süzülerek gönlümün zirvelerinde dairelerle çizen seni

En iyi sigmurg anladı beni

Şimdi diyeceksin ya albatros?

Albatroslar da çırpmaz kanatlarını

Onlarda saçıp savurmazlar kanatlarına bağlı umutları

Aşık olan başka aşkı bilmez

Aşkın umudunu taşıyamaz

Ben aşkı umut ettim sen yokken

Ve denize aşık albatrosa anlatamadım derdim

Git dedim git bak, bir güzde bir mahmur filizlenir

Belki dedim benimdir

Albatros dedi, peki ya deniz?

Ya ben yokken bir martılara kayarsa denizin gönlü

Aşk dedim öyle bişey değildir

Aşk yaren yokken aşktır, geldiğinde aşk olsa ay tutar gitmezdi

Yani diyeceğim o ki diyarın güzeli,

Albatros kendi aşkını düşürmemek için çırpmaz kanadını,

Yara düşerse yarene düşsün diye ayrılmaz denizden

Ama Sigmurg öyle mi, meşk desem yanar

Aşk deyince küllerinden tekrar doğar