Yorgun

Yorgunum;

Solgun güllerin serzenişlerinden

Ellerinde hayat bulan çiçeklerin

Susuzluktan ölmesinden

Gölgesinden ruhundaki karanlığın

Güruhun kalabalığından kafamadaki

Öznesinden sevdanın

Biraz kendimden

Neden diye sormaktan kendime

Kendine eziyet etmenden

Yorgunum bedenden ayır tenden

Senden gelen tebessümden

Ayrılıktan, gidişinden

Önümde beliren tecessümden

Ve ölümden vakitsiz gelen

Bitişinden baharın

Zemherinin gelişinden

Ve cemrenin toprapa geç düşmesinden

Yorgunum aşktan ve sevgiden

Terkedip giden sevgiliden

Tekrar edip duran döngüden

Dönüp duran devrandan

Yorgunum bu devranın çarkı olmaktan

Her tekrarda seni başa sarmaktan

Seni sarmalamak varken aşkla

Yazılı kader başka

Yorgunun ısrarından

Terkedişinden, gidişinden

Ve dönüşünden tekrar başa

Ağı gibi tek başına aşk

Karıştırılan aşa

Başa düşen ak gibi hasretin

Yorgunun endişe etmekten

Kemale eren yaşa

Biliyorum diyeceksin

Kader neyse o gelir başa

Daha önce de dedin

Yıllardır seni beklemekten

Eklemekten dünü güne

Bir gün bile istirahat etmedim

Yorgunun gitmenden

Her seferinde terk etmenden

Ve her gidişinde bunu benim için

Beni düşündüğün için

Yaptığını iddia etmenden

Yorgunum;

Okunmayacak şiirlerden, satırlardan

Mektuplardan ve dizelerden

Boşa kürek çekmekten

Ve düşmekten sürekli gözünden

Sözünden öte hançer yok

"Gidiyorum" demen kılıç yarası

Hasretin tebessümüne kan parası

Saadet sende iki gönül arası

Yorgunluğumsa bedenin darası

Yarasısın bu sevdanın

Ve ben yorgunum

Sana şiirler yazmaktan

Bir yazıp bir bozmaktan

Kendi mezarımı kazmaktan

Nehir bozması bu azmaktan

Yorgunum artık sevgili

Çünkü ben;

Bir kara sevdaya bulaştım

Dokuz devran dolaştım

Senin için engin denizler aştım

Ve sonunda koca bir hiçe ulaştum